Tiam, mia patro estis komencanta unu promenadon, kiu ĉesis nur je la dormohoro. Li estis vestita per blanka kuŝrobo aŭ pli bone dirite per speco de mantelo kiun mi vidis nur ĉe li.Lia duon-senhara kapo estis kovrita per blanka lanĉapo kiu stariĝis. Kiam li promenadis, li estis foriranta el la farujo, la vasta ĉambro estis tiom malmulte lumigita per unu sola kandelo, ke lin oni ne vidis;nur oni aŭdis lin marŝantan en la tenebroj. Poste li lente revenis al la lumo kaj iom post iom eliris el la mallumo kvazaŭ li estis fantomo kun siaj blanka robo, blanka dormo ĉapelo, sia pala kaj longforma vizaĝo. Lucila kaj mi interŝanĝis malaŭte kelkajn vortojn, kiam li estis ĉe la alia ekstremaĵo de la ĉambro; Ni eksilentis kiam li estis alproksimiĝanta al ni. Pasante antaŭ ni, li estis diranta per severa voĉoo: pri kio vi parolis ? Ekkaptitaj per teruro, nenion respondis: li estis daŭriganta sian marŝadon. Dum la tuta vespero, la orelo estis nur frapita per la bruo egala kaj mezurita de liaj paŝoj, per la suspiroj de mia patrino kaj per la murmuroj de la vento.

Fine, la deka de vespero estis sonanta ĉe horloĝo de la kastelo: subite mia patro estis haltanta; la sama risorto kiu sublevis la martelon de l'horloĝo ankaŭ ŝajne interrompis liajn paŝojn. Li estis eliganta sian horloĝeton, prenanta grandan torĉon arĝentitan supre de kiu estis granda kandelo, eniranta momente la okcidentan etturon, poste revenanta al la ĉambro por iri al la dormoĉambro ĉe la ekstremaĵo de la orienta etturo. Lucila kaj mi estis stariĝantaj ĉe lia paso, tremantaj pri respekto kaj timego. Ni estis kisantaj lin dezirantaj al li bonan nokton. Li estis klinanta al ni sian longforman kaj kavan vangon, kaj senresponde daŭriganta sian vojon, sinkanta en la ombroj de la ĉambro, malaperanta en koridoro kaj retiriĝanta en la turo, kies pordojn ni estis aŭdantaj fermiĝi post li.

Vojaĝo ĝis noktofino.
                                     La 17-an de januaro 1947, en Meksiko, Lanti, la fondinto de Sat-amikaro memmortigis ne plu povante  suferi doloregon ĉe la kapo. Jam dufoje antaŭe Lanti aranĝis atencon kontraŭ si mem. Kaj en la jaro 1940, la kamarado Sabatie el Buenos-Ajreso skribis al li: " Vi, kamarado Lanti, flanken lasu viajn "aĉajn ideojn" pri morto, kiam vi povas doni al ni tiom da bonegaj ideoj, kiel vi jam donis ĝis nun al ni... Ke post tiu ĉi nigra epoko nepre venos alia pli konforma al niaj idealoj...Mi invitas vin rikolti la fruktojn de l'semoj semitaj de vi mem."
Memore al la la ĝisosta esperantisto Lanti, venu pli da fruktoj konformaj al la senĉesa agado de tiu lerta verkisto kiu postlasas al ni tiom da kurtaj verkoj en lapidara stilo kaj ankaŭ la ekzemplon de iu, kiu elektis E-on kiel hejman lingvon

En Israelo, malkovro de ormoneroj datiĝantaj je antaŭ 900 jaroj .

Trezoro da dudek kvar raraj ormoneroj estis malkovrita en la antikva havenurbo Cezareo (nordisraelo). Ĝi probable estis enfosita per la proprietulo pro la alveno de krucmilitaj soldatoj en 1101-a. Tiuj ormoneroj kaj unu orelringo estis enŝlositaj en eta bronzopoto kaŝita inter du ŝtonoj flanke de la puto de malnova domo. " la plejmulto de la loĝantoj de Cezareo estis masakritaj per la armeo de Baŭduino 1-a, tiam reĝo de Jerusalemo. Probable la proprieŭlo estis vendita kiel sklavo kun la tuta familio", diras la direktoro de la prifosado. La trezoro entenas rarajn ormonerojn ligitajn je la emperiestro bizantina Mikaelo V11-a. Unu aŭ du ormoneroj kiel tiaj samvaloris kiel la jaran salajron de unu farmulo, estimas Roberto Kool, numisnatika spertulo.

Reen al enhavtabelo

Reen al la ĉefpaĝo de OLE

Tiu libro poste aperis en 1983 sub la titolo Elpafu la sagon. La titolo rekte rilatas al poemo, kiun ja verkis Tibor mem kiel enkondukon al la libro, tamen sub pseŭdonimo, al li donita dum lia restado kun certa tribo en la Amazonia ĝangalo. La poeto alparolas bravan ĉasiston: Elpafu la sagon, sed ne por mortigi aŭ por vundi, sed

Elpafu la sagon direkten al fora stelo,
ke ĝi disŝutiĝu en mil fajrerojn,
ke ĝi lumigu la vojon al ĉiu
kiu vagas ĉi-nokte.
Ke ĝi alportu momenton de belo
en la nokton de tiuj kiuj malgajas.

Antigona;

La Dakh Daugthers en la rolo de antikvaj ĥoroj ? Kia bela ideo ! La enscenigistino, Lucie Berelowitsch, renkontis la kvin junajn kanzistinojn kaj la plurinstrumentistojn, ĉiujn Ukrainojn, kiam ŝi vojaĝis al Kievo, en 2014, tuj post la revolucio de Maïdan, la poreŭropa movado kiu fuĝigis la prezidenton Viktor Ianoukovytch kaj provokis lian eksiĝon. Kaj kio plejbone por ludi la ĥorojn ol la Dakh Daughters kiuj festis la rezistancon okaze de koncertoj sur la placo Maïdan okupita.

Por la enscenegistino, kiu kreis la spektaclon post unu jaro, tiuj ĉi estas " La Antigonaj de la nova Ukrainolando". Fakte, ili estas ankoraŭ pli ĉarmaj ; ili pligrandigas la poetan energion de la teatraĵo de Sofoklo, kiu estas translokita en la nuna situacio: ili kantas la kuraĝon de juna virino, la kruelecon de la viroj; ili interpretas la elitojn de trudema potenco kaj ankaŭ la Erineojn je la ridoj furiozaj. Ili kaj la ok komediistoj impresas en diverslingva spektaklo: rusa, ukraina kaj franca.

Antigona,ŝpite al la malpermeso de ŝia onklo Kreono fariĝita reĝo, ŝi donas tombon laŭ la funebraj ritoj al Polinico, konsiderata kiel publika malamiko, ĉar li intermurdis kun sia alia frato Eteoklo, por havigi al si la potencon.

Arestita, kaj poste komdamnita por esti entombigita viva en la gepatra tombo -fremda je la mortontoj, fremda je la ombroj - la ĥeroino estas konscia je ŝia elekto kaj lanĉas al la reĝo: " Vi tenas min, vi murdas min, kion plian vi volas ? Kion pli ol mian morton vi volas elpeti" ? Ĝis la fino, Ŝi ne verŝas eĉ unu larmon.

Tute malsama estas Kreono, ia speco de rusa mafiulo ĉiam perforta, precipe kiam li alfrontas Antigonan kaj ĵetas ŝin teren. Surscene, la facado de lia palaco, desegnita per blanka kreto sur nigra fono, ŝajnas al ortodoksa preĝejo kalcinita. Foje, duoblapordo malfermiĝas kaj oni povas vidi grandluksan ĉambron, kun ruĝaj murtapiŝoj kaj ankaŭ kristalan lustron kaj ikonojn. Tiel oni ekvidas lokon por festoj kaj ĉiaspecaj pervercioj. Kreono estas la tirano kiu superregas, minacas, insultas la mortintojn, kiu ne povas elteni ke juna virino spitas sian povon, vidiĝas kiel nevenkebla, sed cedas al la timo,kiam Tiresiao, ia ŝamano, avertas ŝin pri la kolero de la dioj...

Tiu tragedio vibrigas nin inter la pasioj et la blindeco de unuj, la soleco kaj la ofero de aliaj.

Jen nova Sofoklo !

Okazos la 13-a Internacia Himalaja Renkontiĝo 2019

La ĉefa parto de la Himalaja Renkontiĝo 2019 estos vojaĝo al alia granda valo de Nepalo, nome Pokhara situanta okcidente 200 kilometrojn for de Katmanduo. Survoje ni haltos por vidi vidindaĵojn laŭ la riveroj Trisuli kaj Marsjagdi. De Pokhara ni povas ĝui fabelan panoramon de la montoj de Annapurna, Dhaŭlagiri kaj Manaslu (8000 metroj altaj) en la Himalaja Montaro. La pinto de Maĉapuĉre (la fiŝvosto) majeste dominas la scenon.